زیان های ناخواسته سیستم تولید محصولات کشاوزی مانند آلودگی آب و هوا / مناطق از بین رفته در قسمت ساحلی و فرسایش خاک پیامد های عمیقی برای سلامت انسان و محیط زیست دارد. بنابراین اقدامات درجهت توسعه کشاورزی پایدار در اسرع وقت امری ضروری است.
برخی از کشاورزان از مواد شیمیایی کمتری استفاده کرده اند تا تاثیر منفی کشاورزی مانند کشاورزی ارگانیک را کاهش دهند که این به نوبه خود بسیاری از استاندارد های پایدار محیط زیست را برآورده می کند. سوال این است که آیا میتوانیم این استاندارد های زیست محیطی را برآورده کنیم؟ که پیش بینی میشود تا 50 سال آینده به طور قابل توجهی افزایش میابد.
مقایسه سیستم های غذا
در مطالعه جدیدمان که در مجموعه مقالات انجمن سلطنتی منتشر شده است دریافتیم که سیستم های کشاورزی ارگانیک زمانی که به درستی انجام شود به سازگاری با بهره وری سیستم های متعارف در می آیند.
طراحی یک واحد آزمایشی که بتواند با تغییرات در محصولات / هوا و خاک/ به پاسخ کاملی دست پیدا کند تقریبا غیرممکن است . در عوض ما مطالعات خاص زیادی را انجام دادیم و نتایج همگی شان را با یکدیگر ادغام کردیم ( آنالیز کلی انجام دادیم ). ما مطالعاتی را در سراسر جهان انجام دادیم که ارگانیسم ها و محصولات متعارف را در طول سه دهه مقایسه کرده اند .
بیش از 1000 مقایسه از 52 نوع محصول از 38 کشور به دست آمده است. این اولین بار نیست که محققان تلاش کرده اند به این سوال پاسخ دهند . اما مطالعات قبلی نتایج متناقضی داشته اند. ترکیب مطالعات انجام شده توسط دانشمندان مختلف به دلایل دیگر خود چالشی بزرگ است. با توجه به نحوه رفتار و اطلاعاتی که در آن داده شده است پاسخ ها میتوانند به طور قابل توجهی متفاوت باشند . در بسیاری از مطالعات قبلی بازده ارگانیک 8 الی 25 درصد پایین تر از سیستم های متعارف بود .یک مطالعه دیگر نشان داد که کشاورزی ارگانیک در کشور های در حال توسعه معمول تر است .
ما در بازبینی این سوال از طیف گسترده ای از داده ها ی به روز و روش هایی استفاده کردیم که سعی در تعیین پیچیدگی داده ها دارند.
آینه ای به روی طبیعت
ما دریافتیم که اگرچه محصولات ارگانیک حدود 19 درصد پایین تر از محصولات معمولی است اما برخی از شیوه های مدیریتی به نظر میرسد که این شکاف را به طرز قابل توجهی کاهش دهد . در حقیقت کاشت چندین محصول مختلف در یک زمان (چند کولوکتیو) و کاشت یک نوع متوالی از محصولات (چرخش) در یک مزرعه ارگانیک اختلاف عملکرد را در نهایت کاهش میدهد. آنچه که جالب توجه است این است که هر دو این شیوه ها بر اساس سیستم هایی هستند که تکنیک های طبیعی را تقلید میکنند.
تکنیک هایی که برای هزاران سال از آنها استفاده می شده است. مطالعات ما به قویا نشان میدهد که ما میتوانیم شیوه های کشاورزی خاص مربوط به کشاورزی ارگانیک را گسترش دهیم. در واقع اگر ما طبیعت را با مزارع متنوع زیست محیطی که از تعاملات طبیعی بین گونه ها متمایز میشوند ایجاد کنیم این امر به وقوع می پیوندد.
چرخش گیاهان و پلی کربورات به منظور بهبود سلامت خاک و کاهش انتشار پیوند های آفات شناخته شده است .
از آنجا که این شیوه ها متنوع اند از تنوع زیستی نیز حمایت میکنند. به طوری که آنها میتوانند محصولات را بهبود بخشند و همچنین از محیط زیست حمایت کنند.
ما همچنین دریافتیم که برخی از محصولات مانند گوجه فرنگی و سیب هیچ تفاوتی در عملکرد بین کشاورزی ارگانیک و کشاورزی صنعتی وجود ندارد. بزرگترین شکاف عملکرد در دو محصول غلات و گندم جو یافت شد. با این حال از زمان انقلاب سبز زراعی در اواسط قرن بیستم بهبود عمکرد غلات درحال رشد با استفاده از کشاورزی معمولی و صنعتی توانست حجم زیادی از تحقیقات و بودجه را دریافت کند _ که به مراتب بیشتر از کشاورزی ارگانیک است. می بینید که تفاوت زیادی در این عملکرد وجود دارد.
به عنوان مثال برخی از دانه ها به طور خاص در خاکی که غنی از مواد مغذی و بدون آفات در مزارغ معمولی به خوبی رشد میکنند به خاطر اینکه از کود ها و آفت کش های زیادی استفاده میشود، به طوری که آنها ممکن است در مزارع ارگانیک عملکردی ضعیف تر نشان دهند. اما اگر ما در تحقیقات و توسعه کشاورزی ارگانیک سرمایه گذاری نماییم بدون شک شاهد افزایش بزرگی در عملکرد خواهیم بود.
همچنین ما شواهدی را دریافت کردیم که شکاف عملکرد زراعی ما و دیگران را محاسبه کرده است که احتمالا این شواهد بیش از حد ارزشمند می باشد. این مطالعات عملکرد تولید متعارف را نسبت به ارگانیک حمایت کرده است. مطالعات میتوانند محصولات خاص یا شیوه های خاص را ترجیح دهند به طوری که نتایج غیر قابل توصیفی داشته باشند و یا در انتخاب نتایج منتشر شده تعصب ایجاد شود. شناخت این تعصب ها امری غیر ممکن است اما لازم است که ریشه های تعصب را بشناسیم و تاثیر آن بر برآورد های عملکرد را داشته باشیم.
علم و دانش حلال همه چیز نیست
مهم است به یاد داشته باشیم که افزایش محصولات غذایی به قدر کافی نمیتواند بحران های گرسنگی و مرض چاقی را ازبین ببرد. تولید جهانی مواد غذایی در حال حاضر بسیار فراتر از آنچه که برای تغذیه مردم جهان لازم است می باشد. در عین حال عوامل اجتماعی/ سیاسی/ اقتصادی مانع از این شده است بسیاری از مردم زندگی سالمی داشته باشند و به خوبی تغذیه کنند. اگربخواهیم صرفا بر افزایش بهره وری محصولات تمرکز کنیم هرگز نمیتوانیم مسئله گرسنگی جهان را ریشه کن کنیم.
اگر این مشکل و شکاف را بخواهیم در عملکرد این زمینه قراردهیم تنها 30 الی 40 درصد تولید محصولات مواد غذایی در طول یک سال در جهان صرف غذا میشود. اگر زباله و پسماند مواد غذایی به صفر برسد این امر بیش از عملکرد در کشاورزی ارگانیک تفاوت ایجاد میکند و همچنین به طور قابل توجهی تاثیرسوء زیست محیطی کشاورزی را کاهش میدهد.