ساکنان مناطق مرفه و دیگر طبقات اجتماعی در حال مبارزه با تولید و مصرف هستند. این در حالی است که نزدیک به یک پنجم جمعیت جهان در معرض کمبود مواد غذایی به سر می برند. تولید مواد غذایی اصلی در نتیجه فقدان منابع اصلی یعنی خاک و آب در بسیاری از مناطق محدود شده است. در عین حال مناطقی که از تولید بهره مند می شوند، تولید تجاری محصولات ویژه یا خوراک دام برای صادرات به مناطق مرفه را بیشتر استفاده می کنند.
محدودیت های عمده ای برای تامین مواد غذایی سالم در شرایط اقتصادی، سیاسی و اجتماعی در مقایسه با روش های تولید یافت می شود. با این وجود تقاضای مواد غذایی سالم در آینده افزایش خواهد یافت. بنابراین بایستی به بهره وری سیستم های کشاورزی توجه کرد.
علی رغم این زمینه، باید مطالب زیر را در نظر داشت:
راهبرد اصلی برای افزایش تولید و دسترسی به مواد غذایی در کشورهای در حال توسعه توسط کشاورزان صورت می گیرد.
کشاورزی متعارف ممکن است در کوتاه مدت سود خوبی را در تولید به دست آورد اما در اکثر موارد در طولانی مدت پایدار نیست و غذای سالم را نیز تضمین نمی کند.
به طور خاص روش های تولید متعارف، برای جوامعی که در زمینه کشاورزی محروم هستند کافی نیست. بنابراین برای بسیاری از کشانی که با کمبود مواد غذایی مواجه هستند مناسب نمی باشد.
تولید ارگانیک ظرفیت بالقوه برای تولید غذای کافی با کیفیت بالا دارد. علاوه بر این کشاورزی ارگانیک به ویژه برای آن دسته از جوامع روستایی که هم اکنون بیشتر در معرض کمبود مواد غذایی هستند مناسب است.
مشارکت کشاورزی ارگانیک در تامین مواد غذایی سالم به وسیله در هم آمیختن بسیاری از عوامل فوق از طریق موارد زیر قابل حصول است
افزایش بازده در مناطقی که خاک به درستی تغذیه نمی شود.
حفاظت از تنوع زیستی و منابع طبیعی در مزرعه و دیگر مناطق اطراف آن
افزایش درآمد و یا کاهش هزینه ها
تولید مواد غذایی سالم و متنوع
پایداری دراز مدت
کشاورزی ارگانیک باید بخش جدایی ناپذیر از هرگونه سیاست کشاورزی با هدف تامین مواد غذایی سالم باشد.